Τα Greeklish (από το Greek και English) είναι μία μεταγραφή των ελληνικών γραμμάτων με λατινικούς χαρακτήρες. Πολύ συχνά συναντάμε αυτό το είδος γραφής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε μορφή μηνυμάτων κυρίως.
Αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν οι δυνατότητες των υπολογιστικών συστημάτων ήταν τεχνολογικά αδύναμες και δεν υποστήριζαν τους ελληνικούς χαρακτήρες, οι Έλληνες χρήστες που επιθυμούσαν την επικοινωνία μέσω υπολογιστή, είχαν αυτή την επιλογή: Τα Greeklish.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το διαδίκτυο είναι “μήτηρ” αυτής της γραφής, αφού γραπτά κειμήλια που έχουν διασωθεί από τη Βυζαντινή εποχή αλλά και από τον Μεσαίωνα μαρτυρούν τη μακρόβια ύπαρξή της. Επιβίωσε δε για πολλά χρόνια με τα φραγκοχιώτικα απ’τη Μικρά Ασία και κρατάει έως και σήμερα.
Greeklish συναντάμε επίσης σε επιγραφές καταστημάτων, στις ταμπέλες με τις ονομασίες των οδών, σε μενού εστιατορίων, κ.α. Υπάρχει σκοπός όμως – η διευκόλυνση της επικοινωνίας των τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μας. Εκείνων δηλαδή που θέλουν να παραγγείλουν tzatziki ke feta.
Κι εδώ θα σκληρύνω τη θέση μου: Θεωρώ ότι ένας από τους λόγους που κάποιος κάνει χρήση αυτής της γραφής είναι ο φόβος των ορθογραφικών λαθών. Μακάρι τα μεγαλύτερα λάθη στη ζωή μας να ήταν τα ορθογραφικά! Ένας άλλος λόγος που τακτικά ακούγεται ως δικαιολογία, είναι η συνήθεια. Κακή συνήθεια! Να την κόψετε! Γιατί φανταστείτε να συνηθίσουμε, για παράδειγμα, να ομιλούμε την ελληνική μόνο με ουδέτερο άρθρο σαν τους Πακιστανούς (το πήγα το παππού το σπίτι το έφερα το χάπι το ήπιε). Κάτι αντίστοιχο είναι και η γραφή αυτή.
Στο διαδίκτυο μάλιστα – άκουσον, άκουσον – υπάρχει μεταφραστής που μετατρέπει τα Greeklish σε Ελληνικά και το αντίστροφο. Μου ακούγεται εξαιρετικά αστείο και νοσηρό!
Εφόσον λοιπόν οι Άγγλοι και οι Γάλλοι – που σέβονται τον πολιτισμό τους – δεν θα έγραφαν ποτέ “χαου αρ γιου μαι φρεντ” ή “κομε σαβα μον αμι”, εμείς γιατί πρέπει να γράφουμε “ti kaneis phile”. Εκτός από δυσανάγνωστο είναι και αντιαισθητικό! Είναι βεβήλωση του πολιτισμού μας! Στραγγαλισμός της γλώσσας μας! Εμείς πρώτοι θα σεβαστούμε την ιστορία μας κι εφόσον η γλώσσα μας είναι μέρος της, πρέπει να την υπερασπιστούμε και όχι να την αλλοιώνουμε…
