Χριστός Ανέστη, αναγνώστες μου! Για όσους δραπέτευσαν στην εξοχή, με σύμμαχο τον καλό μας τον καιρό, αυτό το Πάσχα ήταν πράγματι ανανεωτικό! Βάψαμε τ’ αυγά μας, τα τσουγκρίσαμε κι οι πιο τολμηροί εξ ημών τα… σπάσαμε κιόλας! Νηστέψαμε, εξομολογηθήκαμε τις αμαρτίες μας, μεταλάβαμε, φέραμε “βόλτες” και τον οβελία μας κι επιστρέψαμε στη βάση μας, την άγρια Δύση, με την ελπίδα να πιάσουν τόπο οι μετάνοιες, να καθαρίσει η ψυχή μας και ο νους απ’ τις κακές τις σκέψεις, να δούμε τα πράγματα λίγο… “αλλιώτικα”, ρε αδερφέ. Με συμπόνοια, με κατανόηση, με αγάπη.
Ποιος σ’ αφήνει όμως ν’ “αγιάσεις”; Ρητορικό το ερώτημα.
Η αλήθεια είναι πως θα ήμασταν τουλάχιστον ανόητοι αν περιμέναμε ότι θ’ αφήσουμε για μια βδομάδα μια “κόλαση” και θα επιστρέφαμε σ’ έναν “παράδεισο”, αλλά είναι που κάποιες φορές σε πνίγει το παράπονο. Πόσο ειδυλλιακό θα ήταν, για παράδειγμα, να σε καλωσορίσουν στο σπίτι σου τα πουλιά που κρύβονται στις φυλλωσιές των δέντρων σου και όχι ο τοξικομανής που ψάχνει στην πυλωτή σου τι θα βρει για να πουλήσει στην “ευπαθή ομάδα”, ώστε να εξασφαλίσει τη δόση του;
Πόσο νοσταλγικό μοιάζει – πλέον – να ακούς τις παιδικές φωνούλες στις γειτονιές να φωνάζουν: “φτου και βγαίνω!”, κάθε φορά που στ’ αυτιά σου βουήζουν το ‘αααχ’ και το ‘ωωωχ’ του “ζωντανού – νεκρού” που παραπαίει, εκλιπαρώντας για 1 ευρώ τους περαστικούς; Και πόσα ακόμα παιχνίδια “ξεθάβει” η μνήμη σου, παιχνίδια που δεν κατάφερες – λόγω δυσμενών συνθηκών στην πόλη που ζεις – να μάθεις στα παιδιά σου, όταν βλέπεις αυτά τα 10χρονα και 12χρονα παιδάκια να οδηγούν ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΑ τα… smartάκια, αντί του ποδηλάτου τους στους δρόμους του Ζεφυρίου; “Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω”, “κλέφτες και αστυνόμοι”…
Είναι όλες αυτές οι μικρές, απλές, μα ουσιαστικές καθημερινές απολαύσεις που στερούνται οι κάτοικοι αυτού του Δήμου. Του Δήμου που ανακατασκεύασε με υπερσύγχρονες προδιαγραφές ένα κτίριο, με όλα τα κομφόρ, δώρισε και 8 υπερπολυτελή αστυνομικά τζιπ στην Ελληνική Αστυνομία, “έσπρωξε” στο ελληνικό δημόσιο 1,5 εκ. ευρώ από το ταμείο του και υποδέχθηκε παρουσία Πρωθυπουργού την εγκατάσταση της Υ.Α.Δ.Α., της Δίωξης Ναρκωτικών και και της Ο.Π.Κ.Ε. στην περιοχή, επενδύοντας σε μια ελπίδα: Το αίσθημα της ασφάλειας στην καθημερινότητα των κατοίκων του Δήμου Φυλής, τη μετάβαση στην κανονικότητα!
Αποτέλεσμα; “Πινακωτή, πινακωτή έλα από τ’ άλλο μου τ’ αυτί!”, τέτοια κατάσταση… Το σκηνικό όχι απλά δεν άλλαξε, δυστυχώς, αλλά βαίνει προοδευτικά από το κακό στο χειρότερο! “Περπατώ, περπατώ στο Ζεφύυυυυρι, όταν η όπ – κε δεν είναι εδώ, όπ – κε, όπ – κε, είσ’ εδώωωω;;;”
Κι όμως, εδώ ήταν! Πήρε και τη “μαγκούρα” της και βγήκε στο κυνήγι…
Διαβάζουμε, λοιπόν, στα τοπικά blogs την είδηση: Απανωτές συλλήψεις τη Μεγάλη Εβδομάδα σε Άνω Λιόσια, Ζεφύρι και Καματερό για παράνομες κροτίδες! Συνελήφθησαν, ένας 62χρονος περιπτεράς από τα Άνω Λιόσια, που βρέθηκαν στο εμπόρευμά του 500 κροτίδες, μία 46χρονη καταστηματάρχισσα από το Καματερό για 896 πυροτεχνήματα και ένας 67χρονος οδηγός, με 340 κροτίδες στο αυτοκίνητό του!
Αυτή η τελευταία σύλληψη, μάλιστα, ήταν επιτυχία της Ο.Π.Κ.Ε. στο Ζεφύρι! Συγχαρητήρια στην Ομάδα Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος τόσο για τη σύλληψη των παραβατών, όσο και για το γεγονός ότι απάλλαξαν την τοπική κοινωνία από έναν ακόμη… “επικίνδυνο” πολίτη! Χαλάλι τα λεφτά! Όχι τίποτα, αλλά μας έτρωγε και η απορία: Αυτά τα μπλε – άσπρα αμαξάκια που σας δώρισαν οι δημότες, βγήκαν καλά; Γιατί δεν τα πολυβλέπουμε να κυκλοφορούν στους δρόμους του Δήμου Φυλής, για τους οποίους προορίζονταν…
ΒΕΒΑΙΩΣ και καλώς συνελήφθησαν καθώς παραβίασαν τον Νόμο περί φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων, αλλά μειδιά ειρωνικά ο κόσμος όταν το πιο άγριο κι επικίνδυνο ζώο που εντοπίζει κανείς μέσα σε μία ζούγκλα είναι ο… παπαγάλος! Και αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο σε ότι αφορά την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. και σε καμία περίπτωση στους ικανότατους αστυνομικούς μας, αλλά και σε έναν Δήμο (Φυλής), όπου η πασχαλινή κροτίδα και το πυροτέχνημα θα ήταν ό,τι πιο ευήκοο και θεαματικό!
Η πάταξη του εγκλήματος έρχεται, αναγνώστες μου, με βήματα αργά, αργά, αργά, αλλά σταθερά. Γιατί η “λογική” λέει: Ξεκινάμε από τις κροτίδες και τα πυροτεχνήματα, για να φτάσουμε και στα καλάσνικοφ… Ξεκινάμε από τον περιπτερά, για να φτάσουμε και στον έμπορα ναρκωτικών και όπλων…
Βλέπετε, λοιπόν, πώς χάνεται με μιας όλη αυτή η μαγεία των Άγιων ημερών που μετέφερες από έναν άλλο Δήμο της Ελλάδος; Αυτή που μεταφέρατε και όλοι εσείς, από πολλούς και διαφορετικούς Δήμους της Ελλάδος; Τους Δήμους που αντί για… λάστιχα και κλεμμένα αυτοκίνητα, έκαιγαν τον “Ιούδα” το βράδυ της Ανάστασης;
Κι αναρωτιέται εντέλει κανείς, πόσους… “Ιούδες” θα χρειαστεί να κάψουμε ακόμη και πόσους “Χριστούς” να φιλήσουμε, για ν’ αντηχήσει ξανά στις γειτονιές αυτού του Δήμου το “φτου ξελευτερία για όλους”;;;
