Είσαι απογοητευμένος; Απελπισμένος και δεν ξέρεις πού την… οργήν κλίναι; Ψάχνεις τρόπο να απαλλαγείς από το σύνδρομο του “κομπάρσου”; Δεν σου αρκεί ο τοίχος σου στα social να αποθέσεις ποσότητα χολής, μελιού, σιέλου; Γύρισες από παραλία με χούφτες τα φύκια και αναζητάς αγοραστές… μεταξωτής κορδέλας; Είναι η κατάλληλη περίοδος (προεκλογική γαρ) να γίνεις κι εσύ «δημοσιογράφος» στον Δήμο Φυλής!
Δεν είναι εύκολο να θίγει κανείς τα του οίκου του, αλλά είναι που ορισμένες σκέψεις επιβάλλεται να παίρνουν τη μορφή λόγου και να εκφράζονται ελεύθερα, ακόμα κι αν θίγουν πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτές οι σκέψεις αφορούν την ανεξέλεγκτη κατάσταση με τους εκκολαπτόμενους… fake reporters (ελληνιστί “μαϊμού δημοσιογράφοι”) που εκφύονται στη ζούγκλα των ΜΚΔ (κοινώς στα social media) και που προφανώς οδηγούν τα media (χωρίς το social) σε όρια κατάπτωσης!
Και για να εξειδικεύσουμε τον προβληματισμό, θα πρέπει να γίνει εξ’ αρχής γνωστό ότι οι “fake reporters” είναι κάτι ανάλογο των fake profiles λογαριασμών: Έχουν δηλαδή ΠΑΝΤΑ λόγο και σκοπό ύπαρξης, έχουν “ανοικτούς” λογαριασμούς και απωθημένα!
Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά των “fake reporters”;
Οι fake reporters είναι εκείνοι που φέρνουν το λειτούργημα της δημοσιογραφίας αντιμέτωπο με… αφηγήσεις! Άνθρωποι που… δημοσιολογούν, χωρίς ΚΑΝ τις τυπικές αξιώσεις της ενημέρωσης:
⇒ Δεν θα “ζεστάνουν σόλα” για το ρεπορτάζ, αφού δεν θα εμφανιστούν ΠΟΤΕ στο γεγονός που περιγράφουν, διότι αρκούνται στα εχέγγυα του αυτιού που “κάπου το άκουσε” και του ματιού που “κάπου το πήρε”…
⇒ Δεν θα αναζητήσουν την εγκυρότητα της είδησης πέρα από την ομολογία της κουμπάρας της θείας Μέλπως, που το αποκάλυψε στη συμπεθέρα της, που έχει φίλο στο fb τον αθυρόστομο Αρτέμη, που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι…
⇒ Δεν θα χρησιμοποιήσουν ΠΟΤΕ το τηλέφωνο για να διασταυρώσουν την πληροφορία. Αντιθέτως, θα αναπαράγουν με προκλητική άνεση το βίντεο, τη μονταρισμένη φωτογραφία, την κίτρινη τερατολογία και τη λάσπη που ανάρτησε ένα “fake profile”, χωρίς να τα αξιολογήσουν, διότι εκεί ακριβώς αποβλέπουν: Στη διαστρέβλωση της αλήθειας και τη δημιουργία εντυπώσεων!
⇒ Δεν θα σπαταλήσουν χρόνο και φαιά ουσία περισσότερη από εκείνη που χρειάζεται η ΑΝΑδημοσίευση της δουλειάς ενός… “αυθεντικού” – πού φτάσαμε; – δημοσιογράφου, η κοινοποίηση ενός δελτίου Τύπου, μιας καταγγελίας, μιας ευχαριστίας, ενώ ακόμα δημοσιεύοντας μία φωτογραφία με έναν τίτλο και τρεις μονάχα λέξεις “περισσότερα σε λίγο…“, θεωρείται γι’ αυτούς έγκυρη και έγκριτη ενημέρωση!
⇒ Και στο απόγειο του θράσους, θα τους απαντήσετε συχνά στα “σοκάκια” των επαφών σας, να τολμούν να αμφισβητούν το ΓΝΗΣΙΟ ρεπορτάζ (εκείνο δηλαδή που καταγράφει με την παρουσία του, τον φωτογραφικό του φακό, τις μαρτυρίες και τις προσωπικές του εκτιμήσεις ο δημοσιογράφος), με εικόνες – προϊόντα κάκιστου μοντάζ, προκειμένου παραποιήσουν την πραγματικότητα και να παραπληροφορήσουν τους αποδέκτες της είδησης!
Κάπως έτσι, λοιπόν, παρακολουθούμε ανθρώπους προερχόμενους από χώρους της πολιτικής… της καλλιτεχνικής… της εστιατορικής… της ψυχαγωγικής… της… όποιας τέλος πάντων πρότερης ενασχόλησής τους, να εκτελούν “εντυπωσιακά” (για να το πω όσο πιο κομψά γίνεται) άλματα στο ευρύ σκάμμα της δημοσιογραφίας και ένα – ελάχιστο ευτυχώς! – ανυποψίαστο κοινό, να καταπίνει τη γαρίδα της δήθεν ενημέρωσης μαζί με το αγκίστρι…
⌈κάπου όπα δηλαδή, γιατί πόνεσε η νοημοσύνη μας…⌉
«Κέχωδεν η φορβάς εν τη άλω», θα σκεφτούν ίσως ορισμένοι που δεν αντιλαμβάνονται το πόσο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ μπορούν να γίνουν αυτά τα… κατά δήλωσιν “ειδησεογραφικά” μέσα (ομάδες/σελίδες στο facebook, ιστολόγια, etcetera) στις υπηρεσίες του λειτουργήματος, αφού ο αναγνώστης ΚΑΙ αντιλαμβάνεται αυτό που διαβάζει ΚΑΙ το ερμηνεύει!
Και τα δουλικά και τα υστερόβουλα και τα επιτηδευμένα “πληκτρολόγια” αντιλαμβάνεται και το πόσο απαλλαγμένες από… ενδόμυχες φιλοδοξίες και αξιώσεις είναι οι πληροφορίες που του πλασάρονται, αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει, αλλά και το πόσο τραγικά ειρωνικό είναι για τις ουδόλως άδολες παλάντζες της πολιτικής σκηνής, τους… «ευμεταβολώτερους κοθόρνου» χρήστες των social, που δημοσιολογούν στο όνομα της “έγκριτης και αξιόπιστης” ενημέρωσης (ωσάν “καμιά άλλη δε γέννησε μόν’ η Μαριώ τον Γιάννη”) καταγγέλλοντας τα όσα και τους όσους χειροκροτούσαν ή – ακόμα χειρότερα! – κατά την αηδή φράση… “γλείφουν εκεί που έφτυναν”, συμπλέοντας με τις αντιπολιτευόμενες φρεγάτες της προπαγάνδας, ΕΠΙΣΗΣ το αντιλαμβάνεται και το ερμηνεύει ο αναγνώστης…
Το παράδοξο ωστόσο, κυρίες και κύριοι, έγκειται σε εκείνους που τροφοδοτούν (με ό,τι συνεπάγεται αυτό) και συντηρούν την νέα αυτή κατάσταση των πραγμάτων και που σίγουρα αυτοί ΔΕΝ είναι οι ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΙ πολίτες – αναγνώστες – χρήστες των social…
Δυστυχώς – δυστυΧΕΣΤΑΤΑ για εκείνους που υποχρεωνόμαστε να δαχτυλοδείξουμε ως υπαίτιους αυτής της ενημερωτικής παρακμής – είναι εκείνοι οι “κάποιοι” ΑΙΡΕΤΟΙ, τόσο από πλευράς διοίκησης, που επαιρόμενοι για τα καλοσχηματισμένα ζυγωματικά τους επιδιώκουν απεγνωσμένα τη δημοσίευση της φωτογραφίας και του ονόματός τους στο διαδίκτυο κι ας μοστράρονται και στα… “Μαντάτα της Χαβούζας.gr“, όσο και από πλευράς αντιπολίτευσης, που τους χρησιμοποιούν ως “πολιορκητικούς κριούς” στα τείχη της διοίκησης, να εκτοξεύουν ψέμα και λάσπη στον ανεμιστήρα!
Αντιδρώντας λοιπόν σε όλη αυτή τη μιντιακή παραφωνία (και ΠΟΤΕ στην επιβεβλημένη για τη δημοκρατία μας πολυφωνία) με ένα εκκωφαντικό «έκαστος εφ’ ω ετάχθη» και με την τελεολογία της φράσης να αναιρεί τη λαϊκή δοξασία του “ό,τι δηλώσεις είσαι“, ΑΥΤΗ είναι η αλγεινή πραγματικότητα της μικρής μας κοινωνίας, ΑΥΤΕΣ και οι σκέψεις μου, που όσο κι αν πληγώνουν – λυπάμαι αλλά – θα συνεχίσω να τις εκθέτω! Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
