Πού πήγε βρε παιδί μου όλο αυτό το μένος που είχε κυριεύσει το «πιτσούνι της δημοσιογραφίας»; Πού χάθηκε; Πώς έσβησε απ’ το διαδίκτυο μεμιάς; Απίστευτα πράγματα, μαγικά! Έχουν όλα σβηστεί… Άλλαξε το προφίλ του το blog και εκσυγχρονίστηκε, άλλαξε η μορφή των κειμένων (το «στήσιμο» που λέμε), άλλαξαν και… τα γούστα! Το είχε πει άλλωστε κι ο Γιωργάκης: «Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε» (… το είπε μετά κι ο Αλέξης: «Αν δεν αλλάξουμε, θα βουλιάξουμε!»)

Το μόνο που παρέμεινε ίδιο, είναι αυτό το εμμονικό, ανορθόγραφο, οξύ οργανικό ψυχοσύνδρομο (κοινώς «ντελίριο») που διακατέχει τον συντάκτη, κάθε φορά που κάτι θετικό συμβαίνει στον Δήμο Φυλής από την τοπική αυτοδιοίκηση! Αυτή η μορφή ακραίας συναισθηματικής μετάπτωσης, εκδηλώνεται πότε μέσω μιας λιβέλου που αρθρογραφείται από τον ίδιο και πότε με παραποιημένες φωτογραφίες με χλευαστικό περιεχόμενο – ένα είδος ανάλατου και άνοστου χιούμορ – που στο σύνολό τους αποκαλύπτουν τη μία και μοναδική – εντέλει – αλήθεια: Θα πούλαγε ακόμη και… το κινητό με όλες του τις selfie, θα έφτυνε ακόμα και την τελευταία ίνα αμνοερίφιου, από αυτά που ξεκοκκαλίζει στη Χασά (σε τέτοιο σημείο εξαθλίωσης θα έφτανε δηλαδή), προκειμένου να μη δει ξανά στον δημαρχιακό θώκο τον Χρήστο Παππού!

Ψάχνεις, λοιπόν, να βρεις τα μέχρι προ ολίγων μηνών λιβελογραφήματα που αφορούσαν τον νέο υποψήφιο του Δήμου Φυλής, τον κ. Κουλοχέρη, για να του θυμίσεις τι έγραφε τότε… Μάταια η αναζήτηση: «page not found», σου λέει… Χάθηκαν όλα μαζί του στο διάστημα!

Και «να» οι τοποθετήσεις του Κουλοχέρη για την κατάσταση στο δημοτικό συμβούλιο, και «να» οι επιπλήξεις που δεν ασχολήθηκε ουδείς – πλην του πιτσουνιού – με την παρουσίαση της νέας παράταξης, και «να» οι προσκλήσεις της φιέστας του «νέου ξε – κινήματος», και «δώσ’ του» ο Καμπόλης με τις καταγγελίες του σε πρώτο πλάνο, και «να» οι μπηχτές του Δρόλια και «πάρε» τα πανηγύρια με την παραίτηση του Καμπόλη και «να»…και «δώσε»…και «πάρε»…

Οι παλιές αγάπες, όμως, δεν ξεχνιούνται! Κάπου – κάπου, διακόπτεται η θεματολογία κι από κανένα αρθράκι που αφορά την παράταξη της «Δύναμης Συμμετοχής» του κ. Μπουραϊμη! Ίσα βάρκα – ίσα νερά, να πούμε… Γιαλό – γιαλό αρμενίζουμε, για να ‘χουμε και ασφάλεια…

Εμ, πιτσουνάκι μου, άμα ισορροπείς σε δύο βάρκες… δεν θα σου φταίνε οι τριήρεις μετά; Ε; Ε; Δεν θα σου φταίνε οι τριήρεις;