Σε ένα εξαιρετικά απαιτητικό πρωτάθλημα, με μεγάλο ανταγωνισμό και σπουδαίους αθλητές απ’ όλη την Ελλάδα, η Σιμέλα Χανδρινού, αθλήτρια της ελευθέρας Πάλης του Δ.Α.Σ. Ζεφυρίου, στην κατηγορία των 76κ, αγωνίστηκε δυναμικά σημειώνοντας 2 νίκες με πτώση της αντιπάλου και δύο ήττες και κατετάγη 4η στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ελευθέρας/Ελληνορωμαϊκής Πάλης Ανδρών Γυναικών. Η Σιμέλα, παρά το γεγονός ότι ήταν εκτός αγωνιστικής εμπειρίας για 3 ολόκληρα χρόνια επέστρεψε με μία εξαιρετική εμφάνιση και κατάφερε να ισοβαθμίσει στην 3η θέση με την αθλήτρια της κατηγορίας της, χάνοντας όμως το μετάλλιο – βάση των νέων κανονισμών – στα τεχνικά σημεία!
Για όσους όμως γνωρίζουν την ιστορία της Σιμέλας και ζουν από κοντά την ψυχική και σωματική υπερπροσπάθεια που κατέβαλλε καθημερινά και για 5 μήνες, ώστε να επιστρέψει στις αγωνιστικές παλαίστρες – μετά από 3 χρόνια αποχής από αυτές – η Σιμέλα ήταν ήδη πρωταθλήτρια!!!
Είναι όταν η δύναμη της ψυχής υπερνικά τη φύση, που ο αθλητής απολαμβάνει το μεγαλείο της επιτυχίας. Κανένα μετάλλιο και κανένα βραβείο δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ηθική ανάταση ενός ανθρώπου, να τον εξυψώσει, να τον δυναμώσει και τέλος να του υποδείξει την ουσία του πρωταθλητισμού, όσο η θέληση και η επιμονή. Για τη Σιμέλα Χανδρινού, την σπουδαία αθλήτρια ελευθέρας πάλης του Δ.Α.Σ. Ζεφυρίου, η “επιτυχία” δεν ήρθε στην παλαίστρα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ελευθέρας/Ελληνορωμαϊκής Πάλης Ανδρών & Γυναικών, παρόλα αυτά, γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι ήδη νικήτρια μετά από έναν άνισο αγώνα με τους “δαίμονες” του ίδιου της του εαυτού!
Η ιστορία της 20χρονης αθλήτριας Σιμέλας Χανδρινού, Πανελληνιονίκης στα 75 κ. στο άθλημα της ελευθέρας πάλης το 2015 και δεκάδες χρυσά από Τουρνουά και Αναπτυξιακά να κοσμούν τους τοίχους του σπιτιού της, συγκλονίζει και διδάσκει συνάμα… Σε μια πραγματική κατάθεση ψυχής, μας εξηγεί τους λόγους που πήρε την απόφαση να χάσει 43 (!) κιλά, σε 5 μόλις μήνες, ώστε να επιστρέψει στις αγωνιστικές παλαίστρες που εξαιτίας του βάρους της στερήθηκε για τρία ολόκληρα χρόνια, διακόπτοντας έτσι μια εξαιρετική αθλητική πορεία που είχε διαγράψει!
Η κατάκτηση ενός μεταλλίου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ελευθέρας Γυναικών, για εκείνη είχε ιδιαίτερη σημασία. Όχι γιατί θα εμπλούτιζε τη χρυσή συλλογή της, ούτε γιατί έπρεπε να αποδείξει σε κάποιον την αθλητική της αξία. Ήταν απλά μια υπόσχεση. Υπόσχεση “ιερή” που έδωσε στον “μπαμπά αρκούδο”, όπως αγαπούσε να αποκαλεί έναν σπουδαίο Άνθρωπο και προπονητή, τον άνθρωπο που αντικατέστησε το πατρικό πρότυπο για εκείνη, μετά την απώλεια του βιολογικού της πατέρα στην τρυφερή της εφηβεία. Τον αείμνηστο Ντίνο Παπαγεωργίου. Εξάλλου και για κείνον ήταν η “αρκούδα” του, ένα μπαμπάτσικο παιδί!
Η συγκλονιστική ιστορία της αθλήτριας…
Η Σιμέλα ξεκίνησε την πάλη στα 14 χρόνια της, σε αντίδραση των αντιρρήσεων του πατέρα της, που θεωρούσε ότι όντας ένα παιδί με πολύ ισχυρή προσωπικότητα, θα αποτελούσε “απειλή” για την οικογενειακή αλυσίδα, εάν αποκτούσε και μυική δύναμη. “Δεν ήρθε ποτέ να με δει ούτε σε μία προπόνηση”, μας εξομολογείται. Τον έχασε από παθολογικά αίτια τρεις μήνες αφότου ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα. “Είχα μεγάλη ανάγκη από ένα πατρικό πρότυπο. Να με στηρίξει και να μου δώσει ώθηση. Το βρήκα με ευκολία στον Ντίνο, καθώς και ο ίδιος είχε βιώσει από παιδί την ορφάνια. Ο “μπαμπάς – αρκούδος” μου, διέκρινε από την πρώτη στιγμή το ταλέντο και τη φυσική δύναμη που διέθετα. Τα μετάλλιά μου είχαν μόνο χρώμα χρυσό! Μου έδινε τρομερή αυτοπεποίθηση η πάλη, μα έπαιζα πολύ σκληρά και τραυμάτιζα τις αντιπάλους μου, γιατί στο πρόσωπό τους έβλεπα την κηδεία του πατέρα μου… Όση στήριξη κι αν είχα από τη μητέρα μου, δεν μπορούσα να ξεπεράσω κάποια πράγματα. Χρειάστηκε πολύ δουλειά από ψυχολόγους”.
Η απότομη αύξηση του βάρους της (έφτασε να ζυγίζει 116 κιλά!) από ψυχολογικούς παράγοντες, στοίχισαν στη Σιμέλα Χανδρινού την αποχή της από τους παλαιστικούς διαγωνισμούς, καθώς δεν υπάρχει κατηγορία σε αυτά τα κιλά. Δεν έλειψε όμως από την προπόνηση ούτε μια μέρα, βοηθώντας τους συναθλητές της στην προετοιμασία τους για τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα! Η Πάλη ήταν η ψυχοθεραπεία της, μα οι προπονητές της έβλεπαν το ταλέντο αυτής της σπουδαίας αθλήτριας να βυθίζεται όλο και πιο βαθιά σε ένα σώμα υπέρβαρο που δεν τη βοηθούσε να το προβάλει…
Ώσπου σε μία από τις καθημερινές της προπονήσεις, μία στοργική κίνηση, κάτι σαν παράκληση του “μπαμπά – αρκούδου”, Ντίνου Παπαγεωργίου, ήταν αρκετή για να την ταρακουνήσει να πάρει τη μεγάλη απόφαση: “Χάσε τα κιλά!”, την παρότρυνε κοιτώντας την βαθιά στα μάτια. Η Σιμέλα ήξερε καλά πως αυτό μεταφραζόταν σε… “Πρέπει να επιστρέψεις”! Του το υποσχέθηκε. Μα έναν μήνα αργότερα, βίωσε για δεύτερη φορά την απώλεια ενός πολύ αγαπημένου της προσώπου και η “αρκούδα” του έμεινε μόνη με την υπόσχεση που του είχε δώσει.
Ήταν στα μέσα Σεπτέμβρη όταν η Σιμέλα δήλωσε αποφασισμένη στον προπονητή της, τον Διονύση Κατηφόρη, ότι θέλει να λάβει συμμετοχή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Είχε μπροστά της 5 μήνες, για να χάσει βάρος και να παλέψει στην κατηγορία των 76 κιλών. Δεν διέκρινε τίποτα το ακατόρθωτο! Την ημέρα της ζύγισης η Σιμέλα ζύγιζε 72,8 (!) και μπορεί να ήταν η πρώτη φορά που δεν κέρδισε μετάλλιο, ήταν όμως ήδη νικήτρια! Σε μήνυμα που αφιέρωσε πάνω από μία φωτογραφία με στον προπονητή της μετά τους αγώνες, ανέφερε: “Θα έχουμε περισσότερες επιτυχίες. Μου το υποσχέθηκες και σου τ’ ορκίζομαι!!!”
Η Σιμέλα είναι από τις παλαιότερες αθλήτριες της ομάδας πάλης του Διονύση Κατηφόρη και της Ανδριάνας Γκότση, αποτελώντας εμβληματική φυσιογνωμία μέσα σ’ αυτήν. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου το γεγονός ότι όλη η παλαιστική “φαμίλια” της βρέθηκε την Κυριακή στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ζωφριάς, δίπλα από την παλαίστρα που αγωνιζόταν η Σιμέλα, για να στηρίξει την προσπάθειά της σε αυτό το “ραντεβού”, που άργησε τρία ολόκληρα χρόνια!
Όπως χαρακτηριστικά περιέκλεισε σε ανακοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα του ο Δ.Α.Σ., ευχαριστώντας τους γονείς και τους συναθλητές της που βρέθηκαν στο Κλειστό Ζωφριάς για να στηρίξουν την προσπάθεια της αγαπημένης τους Σιμέλας, “… για εμάς, στον Δ.Α.Σ. Ζεφυρίου, η αξία της “οικογένειας” είναι πιο πολύτιμη κι από το μετάλλιο!!!”
Υπερήφανος για την αθλήτριά του, ο προπονητής της Διονύσης Κατηφόρης, μας δήλωσε: “Δεν κοιτάμε τη θέση, αλλά την υπερπροσπάθεια που έκανε η Σιμέλα από τα μέσα Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα. Της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, που μετά από 3 χρόνια αποχής από αγώνες, καταφέραμε μία σοβαρή εμφάνιση. Φτάσαμε κοντά στο μετάλλιο ισοβαθμώντας στην τρίτη θέση και την χάσαμε στα τεχνικά σημεία, βάση των νέων κανονισμών. Υποσχόμαστε στο μέλλον, με πολύ δουλειά, να ζήσουμε μεγάλες στιγμές με την Σιμέλα!”
Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τους αγώνες:
