Η Παιδική Χαρά είναι για τα παιδιά μια ζώνη άγριας ελευθερίας, μαγείας και διασκέδασης. Κάθε ενήλικας που έχει περάσει τον χρόνο του σε μία από αυτές, μπορεί να επιβεβαιώσει πως αποτελούν μία μικρογραφία των κοινωνικών μας σχέσεων.
Ευλογία για κάθε τοπική κοινωνία η ύπαρξη Παιδικών Χαρών, όπου οι οικογένειες αισθάνονται ασφαλείς – εάν και εφόσον τα όργανα συμμορφώνονται με τις προδιαγραφές καταλληλότητας λειτουργίας τους – ώστε να εκτονώνουν την αστείρευτη ενέργειά τους τα παιδιά, σε έναν προστατευμένο με περίφραξη δημόσιο χώρο, με επένδυση κατάλληλου δαπέδου και προσεκτικά ελεγμένο εξοπλισμό, που να αποτρέπει κάθε πιθανότητα τραυματισμών.
Πόσο μάλλον όταν αυτές σχεδιάζονται με τη φιλοσοφία του “Παιδική Χαρά για όλους!”, όπου τα παιδιά με αναπηρία θα μπορούν να παίζουν δίπλα- δίπλα με τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης και να έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν ισότιμα στην κοινωνική ζωή.
⌈*Κι εδώ θα γίνει μια μικρή, μα σημαντική αναφορά – παρένθεση: Σε πολλούς δήμους της χώρας, δυστυχώς, ο αριθμός των παιδικών χαρών τους μπορεί να αυξάνεται, όμως το παιχνίδι χωρίς αποκλεισμούς παραμένει ένα έργο σε εξέλιξη και η σκέψη προς ένα μέλλον όπου πολλά διαφορετικά “σώματα” και “μυαλά” θα μπορούσαν να βρουν χαρά μαζί, σε έναν κοινό χώρο διασκέδασης, απλά παραμένει… ως σκέψη!⌋
Θα ήταν υπερβολή να πούμε πως όπου ανοίγει μια Παιδική Χαρά… κλείνει μια φυλακή;
Για κάποιους επιστήμονες πάντως όχι, καθώς μέσα από έρευνες αναγνωρίζουν ότι οι αγαπημένοι αυτοί προορισμοί των παιδιών, εκτός από το ότι καλλιεργούν τη φυσική ευθυμία τους και αποβάλλουν τον θυμό, αποτελούν και ένα ισχυρό όπλο κατά της λεγόμενης “νεανικής παραβατικότητας”.
Ενδεικτικά αναφέροντας, οι πρώτες Παιδικές Χαρές λειτούργησαν ως μια ασφαλή εναλλακτική λύση στην επικινδυνότητα του παιχνιδιού στους δρόμους και προέκυψαν από ιδέες για την προστασία της ευημερίας των παιδιών στις αναπτυσσόμενες πόλεις, όπως την πρόληψη του εγκλήματος και την οικοδόμηση του χαρακτήρα – πέρα από την απλή σωματική άσκηση.
Σε μια παιδική χαρά, τα παιδιά εκτίθενται σε καταστάσεις και εμπόδια που μεταφράζονται σε πολύτιμα μαθήματα. Από την εκμάθηση των κοινωνικών κανόνων μέχρι την κοινή χρήση και τη συνεργασία, το ανοιχτό περιβάλλον μιας παιδικής χαράς τους δίνει την ευκαιρία να πειραματιστούν με τις κοινωνικές τους δεξιότητες.
Επιπλέον, τους προσφέρει μια εμπειρία σημαντική για την οικοδόμηση του εγκεφάλου τους και την καλύτερη κατανόηση του κόσμου. Μια εμπειρία που, οπωσδήποτε, δεν θα τους προσφερθεί μέσα από τις οθόνες της σύγχρονης τεχνολογίας…
Δεν θα παραμερίσουμε ασφαλώς το γεγονός ότι πολλές Παιδικές Χαρές τα βράδια μετατρέπονται σε… “ενήλικες λύπες”, είτε από τις επιδρομές βανδάλων που καθιστούν κοστοβόρα τη λειτουργία τους, είτε γιατί ενίοτε γίνονται καταφύγια τοξικομανών. Αλίμονο όμως αν υποβαθμίσουμε τον ουσιαστικό ρόλο που διαδραματίζουν στη ζωτικότητα των αστικών γειτονιών και ειδικότερα στη φυσική ανάπτυξη και κοινωνικοποίηση των παιδιών, κυρίως δε, στην επώαση μιας υγιούς κοινωνίας όπου τα άτομα μαθαίνουν, ο ένας από τον άλλο, να μοιράζονται τη χαρά!
