Όπως πολύ σοφά λέει ο ορθόδοξος λαός (αυτός που έχει ορθή κρίση δηλαδή) “μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις”. Ειδικά τούτες τις Άγιες μέρες θα πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως φειδωλοί στα λόγια και στις σκέψεις. Ένα μυστήριο πράγμα όμως, παραμονές της εβδομάδας των Παθών, πάντα κάποιος πειρασμός θα σε “βάλει” να αρτυθείς…
Ξέρετε, όποτε έρχεται η θεία μου η Λία από το χωριό, εκτός από αβγουλάκια απ’ τις κοτούλες της, μου φυλάει κι ένα φρέσκο κουτσομπολιό που το βαστάω μονάχα για τ’ αφτιά μου. Ε, τούτη τη φορά δεν άντεξα να κρατηθώ να μην σας πω τα νέα της.
Ανηφορίζοντας η θειά για την Αθήνα, λέει, χτύπησε το τηλέφωνο και η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής (που όταν την ακούει ο Πίνατ κουνάει χαρούμενα την ουρά) την προσκαλούσε σε δείπνο. Κάπου κεντρικά και κοντά σε λόφο. Επειδή είναι και άνθρωπος (η… φωνή που λέγαμε) με κατανόηση και ξέρει πως το “καλάθι της θειάς” δεν το σκέφτηκε κανείς για τα Πασχαλινά τα ψώνια, της ξεκαθάρισε εκ προοιμίου ότι το δείπνο θα είναι πληρωμένο από πρώην Περιφερειάρχη, που λόγω κοινής καταγωγής του έχει μια αδυναμία.
Από λεπτότητα η θειά μου, αφού δεν της αρέσει να προσβάλει όσους την προσκαλούν (και ιδιαίτερα εκείνους που κερνούν!) αποδέχτηκε την τιμή, αφού σκέφτηκε πως με το τραπέζι αυτό θα “ξοφλούσε” και την υποχρέωση που της είχε από όταν κατέβαινε υποψήφιος σε αυτοδιοικητικές εκλογές.
Το βράδυ της μέρας αυτής, λοιπόν, η θεία η Λία κατάλαβε πως δεν ήταν προσωπικό το κάλεσμα, όπως αρχικά νόμιζε, αλλά υπήρχαν περισσότερα πιάτα για χρέωση στον ίδιο λογαριασμό, τουτέστιν, ένα τύπου… “μυστικό δείπνο” οργανωμένο από τον πρώην Περιφερειάρχη, με ανθρώπους που τον “σταύρωναν” μόνιμα σε εκλογές.
Να μην σας τα πολυλογώ, επάνω στα τσουγκρίσματα και στην αλέγρα διάθεση που δημιούργησε ο οίνος, τους την έσκασε την μπόμπα: “Αγαπητοί μου, σας κάλεσα απόψε εδώ για να σας πω ότι το 2028 σκέφτομαι να ασχοληθώ ξανά με την αυτοδιοίκηση του Α’ βαθμού και συγκεκριμένα με τον… Δήμο Αθηναίων!“
Την ώρα εκείνη λίγο έλειψε να πνιγεί η θειά η Λία από παλινδρόμηση γαστρικών υγρών (τι τον θέλει η χριστιανή τον… οινοτουρισμό αφού δεν τον σηκώνει;) και δίνοντας λανθασμένη ερμηνεία στον πνιγμό της, ο τέως, της είπε χτυπώντας τη καθησυχαστικά στην πλάτη: “Μην ανησυχείς. Αυτή τη φορά θα κατέβω ως… ανεξάρτητος!“
Η θειά η κουσκουσιάρα (sic) που ένιωσε πως αν άνοιγε το στόμα της θα πεταγόταν έξω η φλόγα του δράκοντα από την καούρα, αρκέστηκε να ακούει και να κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι σε όλες τις εκτιμήσεις των συνδαιτημόνων της, οι οποίοι (ότι μου είπε σας λέω) μεταξύ τυρού και αχλαδιού ανέλυσαν ακόμα και τις λεπτομέρειες του σχεδίου αναβάθμισης του σημερινού δημάρχου σε… Αρχιδούκα! (σ.σ. τίτλος της π. Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) Μάλλον, απ’ ό,τι κατάλαβε δηλαδή η θειά μου, ετοιμάζει κι εκείνος τη μετακίνησή του σε ανώτερα πολιτειακά επίπεδα.
Τάδε έφη θεία Λία, που αρτύθηκε για χάρη του αγαπημένου της συγχωριανού, αλλά πώς να τα εξομολογηθεί στον πνευματικό της, εφόσον είπαμε… Το δείπνο ήταν μυστικό! Πήρα λοιπόν εγώ την αμαρτία.
