Άρθρο γνώμης…
της Άννας Γαβαθιώτη
Μεγαλεία ζούμε πάλι. Ένα νομοσχέδιο, που ουσιαστικά επικυρώνει τις… νέες τάσεις, έρχεται προς ψήφιση και απειλεί με διάλυση αυτό που μέχρι σήμερα γνωρίσαμε και ορίζουμε ως “οικογένεια”, πυροδοτεί αντιδράσεις, κόντρες και αναταράξεις στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Η νομιμοποίηση του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αφορά ένα ζήτημα συνείδησης. Εφόσον λοιπόν τη διαθέτουμε, θα κάνουμε χρήση της για να συμμετέχουμε με άποψη στο δημόσιο διάλογο που άνοιξε…
“Άρση διακρίσεων λόγω φύλου στο οικογενειακό δίκαιο“, λοιπόν, ο τίτλος της πρότασης νόμου και προσπαθούμε λέξη προς λέξη να κατανοήσουμε ποιες είναι οι “ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ” που θα αρθούν αλλοιώνοντας τη γυναικεία φύση στην ύψιστη δραστηριότητά της ως μητέρα και του άνδρα ως πατέρα, αλλά και πώς ορίζεται εντέλει το “ΔΙΚΑΙΟ” σε μία οικογένεια, όταν εκλείπει το πρότυπο του ενός από τους δύο, από τη ζωή ενός ΠΑΙΔΙΟΥ;
Ας πιάσουμε όμως την άκρη του νήματος για να ξετυλίξουμε το κουβάρι των προβληματισμών μας…
Από την υπερέκθεση του κοινού βίου του ζεύγους Κασσελάκη – Τάιλερ στα media, προσλάβαμε εικόνες από τις ιδιωτικές στιγμές των δύο υπεύθυνων ιδιοκτητών μιας χαριτωμένης σκυλίτσας, της Φάρλι, να τη βγάζουν βόλτα με το λουράκι της, να παίζουν μαζί της, να της σβήνουν την τούρτα των γενεθλίων της, να καθαρίζουν “on camera” ακόμα και τα κακάκια της, που θα τις ζήλευαν ως και οι… γκουρού του πολιτικού μάρκετινγκ!
Όλα καλά ως εκεί – θα πίστευε κανείς – μέχρι που έσκασε αυτή η δήλωση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ:
“Με τον Τάιλερ θέλουμε να αποκτήσουμε δυο αγόρια με παρένθετη μητέρα!“
Το έργο αγρίεψε⋅ κι εδώ που φτάσαμε δεν έχουμε και πολλά να κρύψουμε. Ούτε και τις πιο ενδόμυχες σκέψεις μας. Γιατί όποια θετική πρόσβαση και να έχει πετύχει η “εικόνα” στο υποσυνείδητο ανθρώπων – που δεν ξέρουν από επικοινωνία – έρχεται η στιγμή που η συνείδηση επαναστατεί: Μα πόση διαστροφή μπορεί να κρύβει ο εγκέφαλος κάποιου που παραγγέλλει 2… αγόρια, όπως θα επέλεγε το φύλο του “ζωντανού” του και πόσο μισογυνισμό μπορεί να υποθάλπει η ωμή αντιμετώπιση της γυναίκας ως μία παραγωγική μηχανή που χρησιμεύει για να διαθέσει κάποιος το γενετικό του υλικό και να διαιωνίσει το είδος του;
Ο μεγαλύτερος προβληματισμός δεν αφορά, σίγουρα, το αν μπορεί ένα ομόφυλο ζευγάρι να μεγαλώσει με πολλή αγάπη και φροντίδα έναν οποιονδήποτε “ζωντανό οργανισμό”, αλλά αν είναι ικανό, ένα τέτοιο περιβάλλον, να θωρακίσει ένα παιδί με τις κατάλληλες βάσεις και εμπειρίες για να μπορέσει να ενταχθεί στην κοινωνία ως ένας ψυχικά ισορροπημένος ενήλικος.
Χρειάστηκαν λίγοι μόλις μήνες από τη δήλωση της επιθυμίας του Κασσελάκη, για να ενεργοποιηθεί από την κυβέρνηση ο διάλογος που θα φέρει το νομοσχέδιο για τα ίσα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ στον γάμο και την τεκνοθεσία προς ψήφιση.
Αλίμονο, θα πω εγώ, αν κάθε επιθυμία μας ήταν και… δικαίωμα!
Με πρόσχημα το “δακτυλίδι”, καταλαβαίνουμε όλοι, νομίζω, πως η βάση των διεκδικήσεων των ατόμων ΛΟΑΤΚΙ δεν δημιουργήθηκε υπό τον φόβο να μην μείνουν στο “ράφι”, αφού και μία τροποποίηση του νόμου περί συμφώνου συμβίωσης ενδεχομένως να τους κάλυπτε, αλλά ΚΥΡΙΩΣ για να ανοίξει ο δρόμος της τεκνοθεσίας.
Και θα ψηφιστεί! Να μη γελιόμαστε. Θα το ψηφίσουν πρώτοι και καλύτεροι εκείνοι που καρφώθηκαν στις καρέκλες τους στο πρόσταγμα του Προέδρου… “εγέρθητε οι διαφωνούντες!“, υπό τον φόβο να μην τις χάσουν ή στιγματιστούν. Θα το ψηφίσουν (με τη στάση τους) κι εκείνοι που θεωρούν έλλειμα Δημοκρατίας την αποχή από τις κάλπες, αλλά θα απόσχουν “συνειδητά” την ώρα της ψήφισης του νομοσχεδίου. Όπως κι εκείνοι που διατείνονται πως τους υποχρεώνει η… σύγχρονη δημοκρατία να προστατεύσουν τα ίσα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών, με τους γονείς των πυρηνικών, διευρυμένων ή μονογονεϊκών οικογενειών, θα το ψηφίσουν.
Τα δικαιώματα ενός παιδιού που ΔΕΝ έχει την επιλογή του να ζει και να μεγαλώνει μέσα στη διαφορετικότητα που ένας “Γονέας Α” με έναν “Γονέα Β” ΕΠΕΛΕΞΑΝ για τη δική τους ζωή, θα τους απασχολήσουν ίσως μελλοντικά…
Αδιαμφισβήτητα, βρισκόμαστε προ των πυλών ενός τεράστιου κοινωνικού πειράματος, τα αποτελέσματα του οποίου θα γίνουν αντιληπτά στην εφηβεία ή και ενηλικίωση των παιδιών που θα μεγαλώσουν σε ένα ομοφυλοφιλικό περιβάλλον, όταν ακόμα και η διαφορετικότητα των ψυχικών κόσμων ενός άνδρα και μιας γυναίκας κρίνεται απαραίτητη για την ισορροπημένη ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Ακόμα ίσως δεν ακούγεται σε όλους τόσο τρομακτικό το ότι θα μεγαλώνουν παιδιά που δεν θα πουν ποτέ τη λέξη “μαμά” ή “μπαμπά” και θα γαλουχηθούν με μία εντελώς διαφορετική αντίληψη για τον θεσμό της οικογένειας, τις ανθρώπινες σχέσεις, την ίδια τους τη φύση. Το ότι θα υπάρχουν παιδιά που θα μεγαλώνουν με 2 μαμάδες και θα τους στερηθεί το δικαίωμα να γνωρίσουν και να αποτιμήσουν την αξία και τον ρόλο ενός άνδρα μέσα στην οικογένεια, κατ’ επέκτασιν και στην ευρύτερη κοινωνία. Θα μεγαλώνουν παιδιά που δεν θα έχουν την ευλογία να βιώσουν τη δυαδική σχέση μάνας – παιδιού, με όλα της τα οφέλη.
Αυτό είμαστε άξιοι να προσφέρουμε στο μέλλον της ανθρωπότητας;
Έστω κι αν στις προθέσεις του πρωθυπουργού δεν είναι να διχάσει την κοινωνία ή να δημιουργήσει εσωκομματικές αναταράξεις, εκείνο που είναι βέβαιο πως κατάφερε ανοίγοντας αυτό το “επικίνδυνο” (για όλους τους λόγους που προαναφέραμε) κεφάλαιο, ήταν να δώσει μπόνους πόντους στον Κασσελάκη, που ήδη κομίζει τα… επινίκια της πρώτης του κατάκτησης, ως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ως εκπρόσωπος των ΛΟΑΤΚΙ, να εκκινήσει μια μεγάλη ανατροπή στα ήθη και τις παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Εκ της διαχειρίσεως…
