Έφυγε ο άνθρωπος, να πάει στο καλό. Σήμανε η λήξη της “Ομπαμιάδας”, όπως ευστόχως χαρακτήρισαν την επίσκεψη κάποιοι φίλοι. Και τώρα τι; Τώρα ήρθε η ώρα του απολογισμού… Θα μείνω στα συναισθήματα: Ντροπή! Μεγάλη ντροπή ένιωσα, αναγνώστες μου. Διότι δεν μπορεί να έρχεται ένας Αμερικανός και να μας “υποδεικνύει”, να μας διδάσκει – αν προτιμάτε – για ποιους λόγους πρέπει να αγαπάμε την πατρίδα μας…
Τη στιγμή που ο Ομπάμα (ξέρετε, αυτός που όταν ακούει τον εθνικό ύμνο της πατρίδας του βάζει το χέρι του στην θέση της καρδιάς) αναφωνεί “ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!”, οι “δικοί μας” σχεδιάζουν την κατάργηση των εθνικών παρελάσεων! Τη στιγμή που ο Ομπάμα νιώθει δέος μπροστά στη θέα του Παρθενώνα, οι “δικοί μας” υποβαθμίζουν και επιδιώκουν να καταργήσουν σταδιακά την αρχαία ελληνική παιδεία από το εκπαιδευτικό μας σύστημα! Τη στιγμή που ο Ομπάμα αναρτά στο facebook βίντεο με την ιστορία του πολιτισμού μας, οι “δικοί μας” αναρτούν τη μίρλα και την ξεδιαντροπιά τους και χρησιμοποιούν τον κυβερνοχώρο μόνο για να “ξερνάνε” τις κατινιάρικες μπηχτές τους ένθεν κακείθεν και να “ξεβρακώνονται” στα μάτια του λαού που τους ψηφίζει!
Ο κ. Ομπάμα ήρθε περισσότερο διαβασμένος και καταρτισμένος από τους “δικούς μας”, που έχουν μάθει να υπογράφουν μνημόνια χωρίς να τα μελετούν όταν υπερβαίνουν έναν συγκεκριμένο αριθμό οι σελίδες… Κι επειδή η επανάληψις είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως, φρόντισε να επαναλάβει πολλές φορές τις λεξούλες “Δημοκρατία” και “Δήμο” (=λαός), έτσι… για να εμπεδωθούν! Με λόγο απλό, λιτό κι απέριττο, με λόγο ενωτικό, με δυναμισμό. Χωρίς χαρτιά μπροστά του, χωρίς υποβολείς, χωρίς “ότο κιου”. Μιλούσε από καρδιάς!
Όσο για τις ελάχιστες ελληνικές λεξούλες που άρθρωσε (φουστανέλα, ούζο, εις υγείαν, γεια σας, καλησπέρα, σπανακόπιτα… μέχρι και στίχους από το Άξιον Εστί!), δεν ήταν βεβαίως αποτέλεσμα γνώσεων από τα απίστευτα ελληνικά του Αλέξη με… αμερικανική προφορά! (Παραπληροφορηθήκατε, πρωθυπουργέ μου! Δεν κατανοεί έτσι τα ελληνικά ο Αμερικάνος…) Ήταν σε ένδειξη σεβασμού για τη χώρα που τον φιλοξενεί και πολιτικού ήθους που διακρίνει μόνο τους μεγάλους ηγέτες!
Και δε λέω. “Ομηρικό” το δείπνο που του παραθέσαμε. Με όλες τις τιμές που αρμόζουν στον επισκέπτη μας. Αν του είχαμε πλύνει και τα πόδια, θα έλεγα μάλιστα ότι τηρήσαμε πιστά το “τυπικό της φιλοξενίας” της… ομηρικής κοινωνίας! Αυτή η στάση όμως του πρωθυπουργού μας, “χυμένος” πάνω στην πολυθρόνα του Μεγάρου Μαξίμου, ήταν άκρως εξευτελιστική σαν εικόνα να κάνει τον γύρο του πλανήτη… Έγινε απ’ όλους αντιληπτό το πόσο άβολα ένιωθε σ’ αυτήν. Ότι θα προτιμούσε ένα ανάκλιντρο ας πούμε… Αντιπαρέρχομαι το ελλιπές ενδυματολογικό “look”, άντε και το ανοιχτό πουκάμισο, ας πούμε και την “ελεύθερη απόδοση” των λόγων του Αμερικανού Προέδρου από τον διερμηνέα (ευτυχώς στα ελληνικά και δεν την ψιλιάστηκε ο κ. Ομπάμα) που δεν μου το βγάζετε από το μυαλό ότι ήταν ο ίδιος που μετέφρασε το… “μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα”! Αυτά τα χτυπηματάκια στην πλάτη και η μπασκετική χειραψία σε τι ακριβώς απέβλεπαν; Στο να περάσει η εικόνα ότι “ήρθε το κολλητάρι από το Αμέρικα και θα μας σώσει”; Α, ρε Άλεξ, παλιά αυτά τα κόλπα… Δεν υπάρχουν στο λεξικό αυτού του ανθρώπου οι όροι “διπλωματικό πρωτόκολλο” και “εθιμοτυπία”!
Αμ, το άλλο; Θυμήθηκε, λέει, τα λόγια ενός άλλου σημαντικού Αμερικανού Προέδρου που είχε πει “…”, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα μυστηρίου, αφού ποτέ δεν ανέφερε το όνομα αυτού του Προέδρου… Να τσεκάρει τις γνώσεις του Ομπάμα ήθελε;
Αν πεις για το χασμουρητό που “έπνιξε” μόλις τον τσάκωσε με το βλέμμα του ο Ομπάμα; Tragic!, θα σκέφτηκε ο άνθρωπος. Γι’ αυτό σας λέω… Ντροπή! Μεγάλη ντροπή!
(Εσείς κύριε Σημίτη αλήθεια, πού ήσασταν; Τώρα έπρεπε να ευχαριστήσετε τους Αμερικανούς, όχι τότε…)
Κι έφτασε η ώρα του αποχωρισμού… Ενθουσιασμένος δήλωσε ο Τσίπρας αντικρίζοντας τον “Ιπτάμενο Λευκό Οίκο” – όπως αποκαλούν το αεροσκάφος που μετέφερε τον Ομπάμα – στο αεροδρόμιο, που πήγε να τον ξεπροβοδίσει… Μην ανησυχείς Αλέξη μου, θα σου κάνουμε κι εμείς ένα ίδιο δώρο, όταν θα εφαρμόσεις τη… “σεισάχθεια”! Προς το παρόν να θυμάσαι… “Ζήτω η σπανακόπιτα!”
