Μας κακομαθαίνετε κύριε Αλέξη μου! Και συγχωρέσατέ μου την οικειότητα, αλλά νιώθω πως έχω ακόμα καυτή την ανάσα σας στο σβέρκο μου – κι ας πέρασαν 4 ολόκληρα χρόνια από τη διακυβέρνησή σας.
Παρακολουθώντας αποσπασματικά τον αγώνα που κάνετε για να επανέλθει η χώρα σε τροχιά “προοδευτικής διακυβέρνησης”, ανυπομονώ να έρθει η ώρα που θα καταμετρηθούν των καλπών τα ψηφοδέλτια, μπας και αποτελειώσετε το έργο που αφήσατε στη μέση, αγαπητέ μου! Συγχωρέσατέ μου ξανά την οικειότητα, αλλά είπαμε…
Ανυπομονώ για να μπορούν, επιτέλους, αυτοί οι έρμοι εργάτες γης στη Μανωλάδα, που έσκισαν θάλασσες και βουνά ερχόμενοι από όλα τα εις -σταν κράτη για μια καλύτερη τύχη στην Ελλάδα, να αποκτήσουν τα δικαιώματα που τους στερήσαμε τα τελευταία χρόνια. Γιατί μη νομίζετε πως δεν το έχω ένα κρίμα στον λαιμό μου, κάθε που καταβροχθίζω εγώ τις φραουλίτσες μου και σκέφτομαι ότι είναι ποτισμένες με το δάκρυ του… Μουνταμίρ!
Γιατί ούτε κι εσείς θα μπορούσατε να πιστέψετε το μέγεθος της συγκίνησης που τους προκαλούν οι υποσχέσεις σας, όπως και στους “ευπαθείς” ημεδαπούς και κατατρεγμένους… επιδοματίες, που αδημονούν κι αυτοί για την προοδευτική σας διακυβέρνηση. Ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους κάνουν πάντως τα “παιδιά” εδώ στη Δυτική Αττική, για να τους έχουν από κοντά στην πρώτη γραμμή του αγώνα!
Να ‘χα δέκα χέρια, κύριε Αλέξη μου, όχι δύο, να σε ψηφίσω και μόνο για τις εξαγγελίες σου να θεσμοθετήσεις τον γάμο στα ζευγάρια, ανεξαρτήτως φύλου, με πλήρη δικαιώματα, καθώς και το δικαίωμά τους στην τεκνοθεσία.
Αυτό συζητούσαμε και το πρωί με τη θεία μου τη Λία που είναι αντικριστά τα μπαλκόνια μας και κουσ-κουσεύαμε τινάζοντας τα σεντόνια:
_Αλήθεια μωρέ θειά, λες θα το κάνει; Θα μπορούν επιτέλους τα παιδιά μας, τα παιδιά πάσης Ελλάδος, να ζουν νόμιμα με τον σύντροφο/συντρόφισσα του ίδιου φύλου και να υιοθετούν κι ένα παιδάκι -και πιο πολλά άμα θέλουν – να παρακολουθούν κι αυτά τον έρωτά τους;
_Για να δούμε…, απάντησε η θειά, που φάνηκε να ξύπνησε με την ίδια ανησυχία.
Γιατί η θειά μου η Λία, πάνω απ’ όλα είναι άνθρωπος προοδευτικός, με περίσσια αγάπη για όλα τα πλάσματα της φύσης, αλλά κυρίως δεν θα ήθελε επ’ ουδενί λόγω να κατηγορηθεί για… “θύμα της προπαγάνδας”! Και είναι τόσο πιστή στα ήθη και στις τάσεις που επιτάσσουν οι προοδευτικοί μας οι καιροί, που ακόμα και τον γατούλη που περιμάζεψε από την πλατεία, επιμένει να τον φωνάζει Νόρα, στη μνήμη της πολυαγαπημένης της γιαγιάς. Σιγά που θα κόλλαγε η θειά στα “όργανα” που χήρεψε από τα 25 της! Πσυχούλα μου…
Α, όχι! Χρειαζότανε αυτό! Ούτε ο Μιθριδάτης, το νέο μας απόκτημα, δεν ανέχεται τις… “στερεοτυπίλες”! (αχ πόσο μου ‘λειψαν κύριε Αλέξη μου κι αυτές οι ευφυείς προσθήκες στο ελληνικό λεξιλόγιο που μπλοκάρουν τα εγκεφαλικά κύτταρα του Μπαμπινιώτη, δεν φαντάζεστε!!)
Γιατί να σας πω και τ’ άλλο. Βλέπει ο ψηφοφόρος – όχι ο δικός μας, ο άλλος ο… βλαμμένος, το “θύμα προπαγάνδας” όπως πολύ ευγενικά τον είπε η κυρία Τσαπανίδου και μπράβο της και τη συγχαίρω για τις θέσεις της – βλέπει, που λέτε, όλη αυτή τη βαρβατίλα που αναδύει σε κάθε του λέξη ο Παύλος μας και θα νομίζει ότι είμαστε και τίποτα straight και οπισθοδρομικοί και ομοφοβικοί και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να μας προσάψουν και να μην έχουμε μούτρα να κυκλοφορήσουμε σ’ αυτή την προοδευτική κοινωνία!!!
Αχ, κύριε Αλέξη μας, γυρίστε να μας… προοδεύσετε και φέρτε και τους φίλους σας μαζί! Ελάτε “με φόρα” μαζί με τον… Μουνταμίρ του Μπαλαούρα, τον Μιθριδάτη, τον Καρανίκα και τ’ άλλα τα παιδιά…
Εγώ πάντως την αλήθεια μου θα σας την πω. Αν θα σας είχα σε ένα πάνελ, το μόνο ερώτημα που θα σας έθετα θα ήταν: “Αγαπητέ μας, τι θεωρείτε ότι δυσαρέστησε τον ελληνικό λαό και έριξε την κυβέρνησή σας; Τι πήγε λάθος;”
Μπορώ να μαντέψω από τώρα την απάντηση βέβαια και αυτό είναι που με τρομάζει…
Μα σαν θα έρθει η ώρα, αγαπημένοι μου, όπως είπε και ο σατυρικός μας ποιητής Γεώργιος Σουρής… “εγώ δε τότε το ραβδί στο χέρι μου θα πάρω και θα σας πω «βατάν, σιxτίρ και τον κακό σας φλάρο» (Οι Ψευτοαριστοκράτες)
